Focus en verbinding in het dopamine-tijdperk

Ik ben opgegroeid zonder smartphones, fatbikes, vapes en TikTok. En eerlijk gezegd ben ik daar reuzeblij mee. Het was een tijd waarin je gewoon buiten speelde zonder de constante dreun van meldingen, buzzes en updates. En ik weet het. Ik klink nu als een oude zuurpruim - zo'n “vroeger was alles beter”-typje. Maar hey, ik heb het oprecht te doen met de jongeren van nu die opgroeien met zoveel afleiding en constante dopamine-kicks. Ook zonder ermee opgegroeid te zijn loop ik tegen dingen zoals mijn (oh zo verslavende) smartphone aan.

De laatste tijd lees je veel over “zwak ouderschap” en de noodzaak om veerkrachtige kinderen op te voeden die ook weten wat doorzetten is. En ik ben het ermee eens. Natuurlijk. Maar laten we eerlijk zijn, het begint toch echt bij ons, volwassenen. Want wij stellen het voorbeeld.

Niet door wat we zeggen, maar door wat we doen. En dat zit 'm in het kleine. Luister je met volle aandacht naar het verhaal van je kind of zit je ondertussen te scrollen? Praat je in de auto samen over jullie dag, of zit je elk in je eigen bubbel?

Dat is niet altijd eenvoudig. Het zijn ingewikkelde tijden waarin we onszelf én onze kinderen proberen voor te leven hoe je echt ‘aanwezig’ kunt zijn. Want in een maatschappij die voortdurend schreeuwt om je aandacht, is het soms knap lastig om te kiezen voor wat er écht toe doet.

Het Dopamine-Dilemma

Mijn brein is verslaafd aan dopamine. En het jouwe ook. Dopamine is namelijk een functionele stof die ons plezier brengt, als het niet de hele dag door geactiveerd wordt.

Misschien herken je dat gevoel wel: het klikken op de app om te kijken of er nog iets nieuws is, het scrollen en de korte (onbewuste) pieken wanneer je ziet dat iemand gereageerd heeft. Het is als een constante suikerhigh, maar dan in digitale vorm. De crux is dat deze kleine highs je brein uitputten. Als je verslaafd bent aan die constante klein kicks, wordt het moeilijk om echt te genieten van het simpele. Die vogelgeluiden in het bos? Tja. Die hoor je niet vanuit je scherm 😉.

Dus, hoe houd je de focus én maak je de verbinding met de mensen om je heen zonder je te verliezen in de digitale chaos? Hier komt het lichaamsgerichte perspectief om de hoek kijken. Lichaamsgerichte therapie helpt je om dieper in jezelf te landen, in plaats van jezelf eindeloos te vullen met prikkels van buitenaf. Het helpt ons terug te keren naar wat echt belangrijk is: verbinding maken – met onszelf en de mensen om ons heen.

3 praktische tips voor (digitale) focus en verbinding

Dus, welk voorbeeld willen we onze kinderen geven en hoe zorgen we bij onszelf voor een stevige ruggengraat in deze hectische wereld? 3 kleine tips die voor mezelf helpen om de focus te houden.

1. Zeg “Nee” tegen je dopamine-verslaafde brein

   We weten allemaal dat onze smartphones continu schreeuwen om aandacht. Ze willen dat we scrollen, liken en reageren. Grenzen aangeven begint bij het maken van een duidelijke keuze: wil je reactief zijn en content consumeren? Of kies je voor minder schermtijd en meer onverdeelde aandacht voor de mensen om je heen? Geef je lichaam (en je brein) de ruimte om te ontspannen zonder constante digitale onderbrekingen. Je zult merken dat de echte verbinding dan weer tot bloei komt. Lichaamsgerichte therapie kan je hierbij ondersteunen door je bewust te maken van je fysieke sensaties en je focus naar het hier en nu te brengen.

2. Kies voor simpel, in plaats van overdaad

   De wereld biedt ons constant een buffet van verleidingen: grotere plannen, meer dingen om te doen, altijd maar bezig zijn. Maar simpel kan soms zoveel meer voldoening geven. Dus kies voor de kleine dingen. Geniet van de vogelgeluiden in het bos. Bak samen met je kinderen koekjes zonder het gevoel te hebben dat er een to-do-lijst op je wacht. Moet je altijd productief zijn, of is samen zijn eigenlijk het meest productieve dat je kunt doen?
   

3. Laat ruimte voor verveling en creativiteit

   Weet je nog, als het vroeger vakantie was en je je he-le-maal kapot verveelde? Dat was waar de meest gekke en creatieve plannen ontstonden. Misschien maakte je een eigen spel, las je een boek op bouwde je een boomhut. Verveling is eigenlijk precies wat we nodig hebben om creatief te worden. Daarom mogen we onze kinderen begrenzen. We hoeven ze niet continue te entertainen. En misschien geldt datzelfde voor onszelf. Ook daar lichaamsgerichte therapie je een steuntje in de rug geven. Je leert je hoe je spanning en stress loslaat, zodat je de ruimte kunt vinden voor je gedachten en creativiteit. Begin de dag bijvoorbeeld met een hoofdstuk uit een boek in plaats van meteen je apps open te trekken. Het klinkt eenvoudig, maar juist die kleine veranderingen kunnen grote impact hebben op je mentale en fysieke welzijn.

Maak het klein, maak het echt, maak het fijn

Het is knap lastig om focus te vinden in een wereld die schreeuwt om je aandacht. En toch… maak het klein, maak het echt, maak het fijn. Dan probeer is dat ook ;).

Verbinding maakt het leven rijker – en dat geldt zowel voor de momenten die we delen met anderen als voor de momenten van rust die we vinden in onszelf.

Dus, hoe kies jij wat écht belangrijk is? Hoe houd jij de focus op wat er toe doet? Laten we samen proberen om wat meer ruimte te maken voor de dingen die er echt toe doen. En als je me ziet scrollen op mijn telefoon… herinner me er dan maar aan! 😉

Wat werkt voor jou? Wat zijn jouw kleine trucs om echt aanwezig te zijn in deze drukke wereld?

Mag het best wat moeitelozer gaan?

Lisette is lichaamsgericht therapeut en coach in Amsterdam. Kennismaken? Dat kan! Klik hier om een gratis plekje te reserveren.