Kwetsbare menselijkheid

De laatste sessie van de dag was afgerond. In mijn borst was een groots gevoel ontstaan. Een soort “WOW”, als ik er een woord aan zou moeten geven.

Enerzijds voelde ik me sprankelend en vol energie, anderzijds was ik diep geraakt.

Ik stapte op de fiets naar huis. Maar de fiets ging me eigenlijk te snel. Ik besloot een stuk door het park te wandelen om het gevoel in me op te nemen.

De prachtige menselijkheid die mijn cliënten durven te laten zien, dat is wat me raakt.

Ik voel het nu ook, terwijl ik dit schrijf.

Het is precies dat stukje mooie, kwetsbare menselijkheid dat we vaak niet aan de buitenwereld durven te tonen. En het is hetzelfde stukje menselijkheid waardoor we verbinding met anderen ervaren en onszelf in een ander herkennen.

Ik ervaar het als een grote eer om space-holder te zijn. Ik bied de ruimte waarin de ander een stukje van zichzelf durft te bekijken.

Meer weten? Stuur me een berichtje.

Joe!