Ondersteuning bij trauma

Wil je... mijn hand even vasthouden?
Ik heb je niet nodig om mij te redden
Je hoeft niets te fixen
Je hoeft mijn pijn niet te dragen

Maar wil je gewoon mijn hand vasthouden?

Ik heb je woorden niet nodig
Je gedachten
Noch je schouders om me te dragen

Maar wil je even bij me komen zitten?

Terwijl mijn tranen stromen
Terwijl mijn hart breekt
Terwijl mijn geest me voor de gek houdt

Wil jij me met jouw aanwezigheid laten weten dat ik niet alleen ben, terwijl ik afdwaal in mijn onbekende binnenwereld?

Want mijn duisternis is van mij om onder ogen te zien
Mijn pijn is van mij om te voelen
En het is aan mij om mijn wonden te helen

Maar wil je hier bij me komen zitten, terwijl ik de moed heb het allemaal aan te kijken?

Want ik ben licht vanwege mijn duisternis
Mooi vanwege mijn gebrokenheid
En sterk vanwege mijn zachte hart

Maar wil je mijn hand liefdevol vasthouden, als ik in het donker reis?

Ik vraag je niet om mijn duisternis weg te nemen
Ik verwacht niet dat je mijn dag opvrolijkt
En ik geloof niet dat je mijn pijn kunt genezen

Maar ik vind het fijn als je een tijdje bij me komt zitten en mijn hand vasthoudt, totdat ik de weg uit mijn schaduwland vind

Wil je mijn hand vasthouden tot ik weer terugkom?

Gedicht door Zoe Johansen

Lisette Dragt is lichaamsgericht therapeut in Amsterdam. Wil je vrijblijvend kennismaken? Dat kan ⤵️