Te luid? Te emotioneel?

Haast ongemerkt en zeker onbedoeld komt het op. En opeens is het er. Die mening.

🗣 "Tjonge, ze is wel erg aanwezig"
👉 "Hij lijkt overal een antwoord op te hebben"
😥 "Die is wel emotioneel hoor"

Het 𝘭𝘪𝘫𝘬𝘵 dan alsof het oordeel over de ander gaat.

Maar dat is gelukkig niet zo.

Een oordeel over de ander gaat namelijk vooral over onszelf.

Vinden we het lastig om speels, ongegeneerd zelfverzekerd of gevoelig te zijn? Dan is het confronterend en pijnlijk om dat in het groot in de ander te zien.

Een oordeel geeft waardevolle info over onze eigen behoeften. Is de ander "te luid", "te arrogant" of "te emotioneel"? Dan verlangen we zelf naar een mini-stukje van die eigenschap.

Ons oordeel over de ander, wijst ons dus op een verlangen in onszelf.

We willen niet de "extreme" vorm van de eigenschap, maar wel een klein stukje ervan:

Te luid ➡ neemt gemakkelijk eigen ruimte in
Te arrogant ➡ van nature zelfverzekerd
Te emotioneel ➡ is eerlijk over gevoelens

Zo worden oordelen nog interessant! Ze wijzen ons op een verlangen in onszelf 🔥. Want welke kwaliteit zie je terug in de ander, waar je zelf ook wel wat van wilt?

Zo wordt elk oordeel, hoe klein ook, een uitreiking naar onszelf.

Hoe zit dat bij jou? Waar zou je best wat meer van willen hebben?